Değerler Eğitimi - Hoşgörü

HOŞGÖRÜ

Hoş görü sözcüğü, Farsça bir sıfat olan iyi, tatlı, duygu okşayan, zevk veren, ilgi uyandıran, beğenilen ve latif anlamındaki hoş / huş sözcüğü ile Türkçe bir fiil olan görmekten görü sözcüğünün bir araya getirilmesiyle oluşan bileşik bir kelimedir. Hoşgörü kavramının Batı dillerindeki karşılığı "tolerans", Arapça ve Osmanlıcadaki karşılığı ise "müsamaha"dır (Kavcar, 1995).  Diğer insanlarla iletişim kurma sırasında ortaya çıkan ve psiko-sosyal boyutlu bir kavram olan hoşgörünün affetme, kusura bakmama, farklılıkları anlayışla karşılama, bireyi daraltıp sıkıştırıcı yaklaşımlardan uzak durarak dengeyi koruma, medenî olma ve düşünceleri karşılıklı anlayış içerisinde tartışabilme gibi anlamları içerdiği söylenebilir.

İslâm dini açısından sosyal ilişkilerde hoşgörü temel bir unsurdur. İnsanlar içerisinde hoşgörüsüzlükte bulunup zulmeden, böbürlenerek kendini beğenen, hâinlik yapıp günah işleyen, yeryüzünde bozgunculuk çıkartarak haddi aşan, büyüklük taslayan ve gururlanıp şımaran öyle kimseler vardır ki, Kur’an-ı Kerim’de, bu insanların hoşgörü sınırlarını aşan davranışlarının yanlışlığı açıkça eleştirilmektedir.

 Mevlana’nın insanlara olan bu hoşgörülü yaklaşımı onun dizelerine de yansımıştır.

 Gel, gel ne olursan ol, gel!

İster kâfir, ister mecusi, ister puta tapan ol, gel!

 Bizim dergâhımız ümitsizlik dergâhı değildir.

Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel!

                                                                               Mevlana Celaleddin Rumi.